Ekzüperinin Böyük Səhra və And dağlarında yaşadığı, orada pilot kimi fəaliyyət göstərdiyi vaxtlarda başına gələn macəralarını, unudulmaz xatirələrini özündə əks etdirən “Adamların planeti” əsəri özünün duyğusallığı baxımından “Balaca şahzadə” əsərindən heç də geri qalmır. Həmçinin bu əsər Ekzüperinin həm yazıçı, həm pilot, həm də filosofluq qabiliyyətini bir daha aydın şəkildə oxuculara göstərir.
“Təyyarə məqsəd deyil, o yalnız alətdir. Kotan kimi bir alətdir... Əlbəttə, təyyarə maşındır, üstəlik də idrak alətidir. Yerin həqiqi sifətini bizə o açdı. Təyyarə bizə dümdüz irəliləməyi öyrətdi. Biz Yerdən aralanan kimi göllərə və pəyələrə gedən, yaxud şəhərdən şəhərə uzanan yolları tərk edirik. İndi bizə əziz olan qulluqdan azadıq, artıq bulaqlardan asılı deyilik, uzaq yerlərə istiqamət götürürük. Yalnız indi, hündürdən düzünə uçuş zamanı yerimizin həqiqi əsasını, qayalardan, qumdan, duzdan ibarət təməlini görürük, bu təməl üzərində, xarabalıqlardakı mamır kimi, orda-burda həyat çiçəklənir.
