Zaman su kimi axır, özü ilə nələrisə aparır, nələrisə gətirir. Qalanlarsa, həmişə olduğu kimi, xatirələrdir. Xatirələr qarışıq hisslərdən yoğurulub: günah, qəzəb, qorxu, ümidsizlik, qeyri-müəyyənlik... Bir də bütün bunların hamısın
dan seçilən, hardan baxsan görünən bir istək – bütün acılarıunudub xoşbəxt olmaq istəyi...
Avtobioqrafik ruhlu bu əsər müəllifin illərlə yaşadıqlarının məcmusudur sanki. Əsəri yazıçının gündəliyindən qopmuş vərəqlər də adlandırmaq olar. Çünki müəyyən bir
süjet xətti, yaxud qabardılan bir ideya yoxdur. Sadəcə yaşantılar, ötənləri hər xırda detalına qədər araşdıran, təhlil edən yazıçı baxışı var.
